Biblioteka Gminy Sobolew

Zabójczy rak zagraża miastu. Specjaliści bezradnie rozkładają ręce. Histeryczne nagłówki gazet krzyczą o epidemii, jakiej nie zna medycyna: chorobie nowotworowej, którarozwija się w nieprawdopodobnym tempie. Liczba ofiar rośnie, lekarze błądzą po omacku. Prasa oskarża nowoczesne laboratorium badawcze możewłaśnie tam powstał rakotwórczy wirus. Ale doktor Michael Neef odkrywa, że ktoś chce odwrócić uwagęod prawdziwego źródła choroby i ukryć jej przerażającą przyczynę. Trop prowadzi do najlepszego szpitalaonkologicznego...

"Powieść, od której nie sposób się oderwać, która trzyma czytelnika w żelaznym uścisku".Kate Saunders, "Sunday Express" Na pierwszy rzut oka Richard Armstrong i Keith Townsend mają ze sobą niewiele wspólnego. Pierwszy z nich jest synem niepiśmiennego chłopa i pochodzi z najbardziej zacofanego krańca Europy, pogrążonej w strasznej wojnie. Drugi wychował się w pałacu, w kraju, gdzie wojna była niezbyt istotną wiadomością w gazecie.Pierwszy był kanciarzem i złodziejem, gotowym kłamać i zmieniać tożsamość dla własnej korzyści. Drugi był potomkiem znanej rodziny, od najmłodszych lat przygotowywanym do pełnienia ważnych funkcji publicznych. Obaj jednak mieli jedną wspólną cechę. Uwielbiali hazard i rzucili wszystko na szalę w walce o kontrolę nad największym imperium prasowym świata.

"Upadek króla Artura", jedyną wyprawę J.R.R. Tolkiena do świata legend arturiańskich, można śmiało uznać za jego najlepsze osiągnięcie w posługiwaniu się staroangielskim metrum. Przekształcił on dawne opowieści, nadając im atmosferę powagi i nieuchronności wydarzeń: zamorską wyprawę Artura, króla Brytanii, do dalekich pogańskich krain, ucieczkę Ginewry z Kamelotu, wielką bitwę morską po powrocie Artura do Brytanii, portret zdradzieckiego Mordreda, pełne udręki rozważania Lancelota w jego francuskim zamku. Niestety, "Upadek króla Artura" to jeden z tych poematów, których pisanie Tolkien zarzucił. Jednakże z tekstem poematu jest związanych wiele rękopisów, z których wyłaniają się wyraźne, choć tajemnicze związki zakończenia legendy arturiańskiej z "Silmarillionem" oraz niezrealizowany opis gorzkiego końca miłości Lancelota i Ginewry. Nawet w tej fragmentarycznej i niedokończonej postaci "Upadek króla Artura" jest ewidentnie dziełem J.R.R. Tolkiena. To niedokończona, lecz niezwykle frapująca nowa wersja być może najsłynniejszej i najbardziej ulubionej brytyjskiej legendy, według syna autora i opiekuna jego literackiej spuścizny, Christophera Tolkiena, rozpoczęta na początku lat trzydziestych XX wieku i zarzucona w 1937 roku. Może nie był to zbieg okoliczności, że w tym właśnie roku został wydany "Hobbit", dający czytelnikom przedsmak wymyślonego świata, który miał ukształtować wyobraźnię XX wieku i sięgnąć w wiek XXI.